رابطه ناگویی خلقی، تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده با سبکهای مقابله با استرس در زنان تحت سرپرستی بهزیستی

هدف از این پژوهش بررسی رابطه ناگویی خلقی، تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده با سبکهای مقابله با استرس در زنان تحت سرپرستی بهزیستی است . روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده ها، همبستگی از نوع رگرسیون چندگانه است. در این پژوهش، جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان تحت سرپرستی بهزیستی شهرستان ساری می باشد. بر حسب حجم جامعه آماری بر اساس لیست موجود در اداره بهزیستی برابر با ۱۸۴۱ نفر میباشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۱۵ نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب میشوند. جهت گرد آوری اطلاعات موردنیاز، از پرسش نامه ای پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو ومقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) و پرسشنامه شیوه های مقابله با رویدادهای استرس زا (CISS) بهره گرفته شده بود. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات ، از آزمون رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و آزمون همبستگی پیرسون برای بررسی معنیدار بودن فرضیه های تحقیق، مورد استفاده قرار گرفته است.نتایج نشان داد که بین متغیرهای مستقل (پیشبین)ناگویی خلقی،تاب آوری و حمایت اجتماعی ادراک شده زنان تحت سرپرستی بهزیستی با متغیر وابسته (ملاک) سبک مقابله ای مساله مدار آنها در سطح معنیداری ۰/۰۵ معنی دار است و مدلهای رگرسیون چندگانه تایید میشود. لذا میتوان از روی متغیرهای ناگویی خلقی، تابآوری و حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان تحت سرپرستی بهزیستی شهرستان ساری میزان سبک مقابلهای مساله مدار آنها را پیش بینی کرد و نیز آن را به جامعه تعمیم داد.