بررسی نگرش مربیان و والدین درباره اجرای ارزشیابی توصیفی مقطع ابتدایی(مطالعه موردی: شهر چابهار)

ارزشیابی از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به عنوان یکی از ارکان نظام تربیت رسمی و عمومی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از اوایل دهه هشتاد بحث تغییر شیوه ارزشیابی از کمی به کیفی به طور جدی در دستور کار قرار گرفت. و با مصوبه ۳۰ شورای عالی آموزش و پرورش، امکان تحقق آن به وجود آمد. الگوی جدید ابتدا به طور آزمایشی اجرا و سپس به شیوهای تدریجی فراگیر شد. در طول اجرای این طرح، تحقیقات زیادی پیرامون ارزشیابی توصیفی و نتایج حاصل از اجرای آن در شهرهای مختلف کشور صورت گرفت. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی نگرش مربیان و والدین درباره اجرای ارزشیابی توصیفی دانش آموزان مقطع ابتدایی در شهر چابهار می باشد. در این پژوهش جامعهی آماری کلیه معلمینی هستند که در مدارس( دبستان غیر دولتی پسرانه باقر العلوم رستگاران ، دبستان غیر دولتی دخترانه فضیلت و دبستان پسرانه همت )مشغول به تدریس هستند و همچنین کلیه والدینی که فرزندانشان در این مدارس مشغول به تحصیل هستند. در این پژوهش با جامعه آماری هدف نتایج پژوهش انجام شده نیز تایید گردید و نشان دهنده این مورد می باشد که نگرش مربیان نسبت به والدین مثبت تر است..