اثربخشی افزایش رضایت جنسی به شیوه واقعیت درمانی بر تعهد زناشویی دانشجویان متاهل

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی افزایش رضایت جنسی به شیوه واقعیت درمانی برتعهد زناشویی دانشجویان متاهل بود. این پژوهش کاربردی از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود . جامعه آماری آن شامل دانشجویان متاهل (زن و مرد) دانشگاه سنا و دانشگاه روزبهان در سه ماه ه اول سال ۱۴۰۰ بوده اند. به روش هدفمند از بین دانشجویان متاهل دانشگاه سنا و روزبهان، ۲۵۳ نفر به عنوان جامعه آماری انتخاب شد . از میان کسانیکه خط برش پرسشنامه ها را رد کردند،۴۰ نفر بصورت تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و سپس به روش تصادفی ساده به دو گروه آزمایش ۲۰) نفر) و گروه کنترل ۲۰) نفر) تقسیم شدند و در روند مطالعه قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت درمان به شیوه واقعیت درمانی گروهی به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای، قرار گرفت. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه های تعهد زناشویی آدامز و جونز، رضایت جنسی هادسون و همکاران به دست آمده است. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی با آزمون واریانس یکطرفه مانوا و کوواریانس تک متغیره و به کمک نرم افزار SPSS۲۲ انجام گرفت. نتایج حاصل از آزمون کوواریانس نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل اختلاف معناداری در نمره ی رضایت جنسی و تعهد زناشویی در مرحله پیش آزمون مشاهده نشد، اما در پس آزمون، بین نمرات دو گروه در رضایت جنسی و تعهد زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد. یافته های پژوهش نشان داد که تعهد زناشویی با رضایت جنسی رابطه مثبت معنادار P=۰/۰۰۵)، (F= ۸/۹۱۸ دارند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که واقعیت درمانی با افزایش میزان رضایت جنسی دانشجویان متاهل، بر افزایش تعهد زناشویی آنها موثر است.