استقرار صنعت در روستا و نقش آن در رفاه مناطق روستایی

فقیرترین جوامع دنیا را اغلب افراد بدون زمین کشاورزی یا با زمین اندک تشکیل میدهند که عمدتا در مناطق روستایی زندگی میکنند.نظر به اینکه درامد حاصل از فعالیت های کشاورزی در این جوامع ممکن است اشتغالی در حد معیشت ایجاد نماید، بی تردید تنوع بخشی به فعالیتهای غیر کشاورزی را میتوان عاملی تاثیر گذار در کاهش فقر روستایی این جوامع دانست.صنعتی شدن روستا به طور گسترده به عنوان اهرمی پویا برای توسعه شناخته شده است.ایجاد اشتغال، توزیع درامد، متنوع نمودن اقتصاد روستایی و کاهش فضایی نابرابری در توسعه اجتماعی-اقتصادی به طور سنتی از اهداف اولیه صنعتی شدن روستایی محسوب میشود.این مقاله کوششی است برای نشان دادن اینکه آیا صنعتی شدن بهترین ابزار برای تحقق توسعه در مناطق روستایی کشورهای در حال توسعه است؟ برای پاسخ به این سوال به تحلیل کشورهای در حال توسعه ای پرداخته میشود که طی دو دهه اخیر توانسته اندصنعتی شدن روستا را به عنوان ابزاری برای اصلاح شرایط زندگی جوامع روستایی به کار گیرند و آن را توسعه بخشند.در این ارتباط، دیدگاه های متفاوت دراستقرار صنعت درمناطق روستایی و اثرات صنعتی شدن روستا درکشورهای در حال توسعه مورد تحلیل قرار میگیرد.نتایج تحقیق نشان میدهد که در یک روند تکامیلی از آغاز دهه هفتاد تاکنون، صنعتی شدن روستا به عنوان قسمتی از راهبرد توسعه همه جانبه روستایی، مهمترین هدف های توسعه را در مناطق روستایی تحقق بخشیده و ضمن ایجاد استغال و افزایش درامد گروه های کم درامد روستایی موجب کاهش فقر و رفاه مناطق روستایی شود