بازبینی و مطالعه سکونت گاه های بومی نمونه موردی :روستای کشار اولیا از توابع بخش کن شهرستان تهران

سکونتگاه های روستایی مجموعه ای واحد و به هم پیوسته می باشند که در طی زمان، مطابق با شرایط محیطی و زندگی اجتماعی ، اقتصادی مردم شکل گرفته اند. برخورداری بافت و معماری روستایی از زیبایی اکولوژیکی ، استفاده از مصالح بومی ، هماهنگی با شرایط محیطی در استقرار بافت و ساخت و ساز مسکن ، قرارگرفتن روستاها در بستر طبیعی و برخور داری از مناظر و چشم اندازهای طبیعی از مهم ترین امتیازهای روستا محسوب می شود. این پژوهش بر آن است تا با بررسی و تحلیل معماری سکونتگاه های بومی رو ستای کشارعلیا بپردازد. هدف از انجام این پژوهش برر سی معماری سکونتگاه های بومی این رو ستا است وپرسش ا صلی این ا ست که خصو صیات معماری سکونتگاه های این رو ستا چگونه ا ست و آیا از اقلیم روستا تاثیر پذیرفته است و این تاثیر چگونه بوده است ؟ روش تحقیق این پژوهش توصیفی - تحلیلی است و گردآوری اطلاعات به شکل میدانی صورت پذیرفته ا ست . چارچوب نظری پژوهش بر این ا ساس ا ست که پدیده های اقلیمی بر معماری بومی تاثیر گذا شته ا ست به طوری که بهترین انطباق را داشته و از برخی جزییات آن در معماری معاصر استفاده شده است . نتایج این پژوهش بیانگر آن است که در معماری بومی رو ستای ک شار علیا معماری هم ساز با اقلیم را میتوان در سکونتگاه های رو ستا به و ضوح م شاهده کرد. بطور کل بافت کالبدی روستا ضمن برخورداری از ارزشهای معماری مانند سادگی دارای الگوهای بصری و زیباشناختی ،انطباق با محیط طبیعی ، هماهنگی با عملکرد زی ستی و معی شتی و سرانجام ا ستفاده از مصالح بوم اور و دانش بومی است . یعنی به کارگیری مصالح بومی در شکل دادن به عناصر سیمای روستا و هماهنگی آن با محیط طبیعی پیرامون نقش به سزایی ایفا می کند.