طراحی خانه سالمندان با رویکرد حس تعلق به مکان

بدون شک افزایش جمعیت سالمندان یکی از مهم ترین چالش های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی در قرن بیست و یکم به شمار می رود و این چالش مهم مسئولان را بر آن می دارد که به کیفیت زندگی این افراد در خانه سالمندان که اغلب موردغفلت واقع می شوند اهمیت بیشتری دهند . وقتی سکونت در سرای سالمندان ضرورت یابد، سالمند اغلب احساس طرد شدن و جدایی می کند . اگر سالمند احساس کند به خاطر ارزش کم و بهای اندک دور انداخته شده است، عکس العمل طبیعی فرد این است که دچار احساس منفی شود . این افراد اغلب احساس بی اهمیتی، بی علاقگی و بی مهری می نمایند . با توجه به تاثیر متقابل انسان، بر فضا و فضا بر انسان این مساله پیش می آید که چگونه در خانه سالمندان می توان حس تعلق به مکان را افزایش داد که مزایای آن آرامش، احساس امنیت و برگشت احساسات نابود شده و تغییر تلقی فرد و جامعه از این مکا نهاست . پژوهش حاضر از نوع توصیفی - همبستگی است که همبستگی عوامل شکل دهنده حس تعلق به مکان و کیفیت زندگی سالمندان مقیم خانه های سالمندی شیراز مدنظر است، بدین منظور عوامل شکل دهنده حس تعلق به مکان که شامل عوامل ادراکی - شناختی ، عوامل اجتماعی و عوامل محیطی - کالبدی است در سه فرضیه مورد آزمون قرار گرفته است . حس تعلق به مکان که عامل مهم در شکل گیری پایه های ارتباطی استفاد ه کنندگان و محیط می باشد، نهایت منجربه ایجاد محیط های با کیفیت خواهد شد . ویژگی های کالبدی نظیر فرم، رنگ، اندازه، شکل، مقیاس و بافت و عوامل ادراکی - شناختی و همچنین فعالیت های اجتماعی نقش مهم و موثر در شکل گیری حس تعلق در خانه سالمندان دارند