مدیریت ریسک زیست محیطی بادرنظرگیری هوش های چندگانه در راستای رسیدن به توسعه پایداردر معماری و شهرسازی

با گسترش شهرها و افزایش جمعیت و فقدان اقدامات کافی در جهت کنترل آلودگی ها، به تدریج آثار زیان آور بر محیط زیست و انسان، هر چه بیشتر آشکار شده و همگام با پیشرفت صنایع، این آلودگی ها به صورت تهدیدی جدی برای سلامت عمومی جامعه قلمداد شده است. رویکرد طراحی شهری پایدار این امکان را برای معماران و برنامه ریزان شهرسازی فراهم می آورد تا بتوانند مکان هایی پویا را خلق نمایند که تعامل میان انسان و زیست بوم آن را به حداکثر برساند. در این میان ارزیابی ریسک زیست محیطی فرآیندی بسیار مهم بوده به گونه ای که می توان گفت یک روش سازمان یافته و سیستماتیک برای شناسایی خطرات و برآورد ریسک برای رتبه بندی تصمیمات، جهت کاهش ریسک به یک سطح قابل قبول است. هواردگاردنر با ارائه نظریه هوش چندگانه ثابت کرد همه افراد از چندین هوش از جمله هوش های کلامی،منطقی،ریاضی، بصری، موسیقی،حرکتی، درون فردی، برون فردی و طبیعت گرا برخوردارند که در برخی ضعیف و دربرخی رشد یافته اند و این موجب تفاوت های فردی و گوناگونی نیاز افراد و انگیزه آن ها در انتخاب محیط های متفاوت است. ازاین رو هدف ما در پژوهش حاضر نقدو بررسی مدیریت ریسک زیست محیطی با معرفی عملکرد روش ویلیام فاین وPHA در ارزیابی ریسک زیست محیطی و دست یابی به اهداف توسعه پایدار در معماری وشهرسازی با درنظر گیری هوش های چند گانه در انسان ها بوده که ضمن کاهش سطح ریسک های زیست محیطی ما را برای رسیدن به توسعه ای پایدار و همگام با طبیعت یاری خواهد نمود.