بررسی الگوهای بافت قدیم بوشهر با رویکرد منطقه گرایی انتقادی

نگاه به معماری بومی منطقه همواره بیانگر این مهم است که چگونه با توجه به اقلیم ، فرهنگ ، جامعه و دوران خاص خود معماری آن منطقه شکل گرفته است . با گذر زمان می توان سیر تاریخ و ارزشمندی معماری آن دوره را در معماری منطقه دید. در عصر حاضر و با پیشرفت های زمانه در زمینه های گوناگون نیاز می رود که این معماری تجلی تازه ای داشته باشد.بررسی چگونگی برقراری ارتباط بین معماری منطقه ای و دیدگاه های جهانی در زمینه معماری در راستای حفظ اصول معماری بافت آن منطقه و بازخوانی آن به زبانی نو از اهداف مقاله ی حاضر است . رویکرد منطقه گرایی انتقادی پاسخی مناسب است که با تاکید بر الگوها و شاخصه های خاص هر منطقه ، به معماری مدرن نیز توجه دارد و تلاش دارد تا با نگاه به گذشته و نیز حال، آن ها را در کنار هم قرار داده و به معماری موفق و دارای هویت دست یابد.