مقایسه تاثیر دو شیوه تمرین قدرتی با فواصل استراحت متفاوت بر قدرت و توان عضلانی و سطح لاکتات خون

قمقدمه: پژوهشگران، مربیان و ورزشکاران دائما در جستجوی موثرترین و کاراترین روش ها به منظور افزایش اجرای ورزشی هستند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرین قدرتی با فواصل استراحتی متفاوت بر قدرت و توان عضلانی و سطح لاکتات خون بود. روش بررسی: در این پژوهش ۱۶ آزمودنی دختر به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرین مقاومتی با فاصله استراحت ثابت (۸ آزمودنی، سن: ۷۴/۳ ± ۲۳ سال؛ قد: ۱۵/۲ ± ۲۰/۱۶۴سانتی متر و وزن: ۵۷/۴ ± ۸۰/۶۴ کیلوگرم) و تمرین مقاومتی با فاصله استراحت فزاینده (۸ آزمودنی، سن: ۹۲/۲± ۲۲ سال؛ قد: ۴۷/۶ ± ۳۲/۱۶۶ سانتی متر و وزن: ۵۷/۳ ±۶۰/۶۷ کیلوگرم) تقسیم شدند. آزمودنی ها ۳ روز در هفته و به مدت ۶ هفته تمرین مقاومتی را انجام دادند. برای اندازه گیری قدرت و توان عضلانی به ترتیب از آزمون های یک تکرار بیشینه پرس سینه و پرتاب توپ پزشکی (۵ کیلوگرم) و برای اندازه گیری میزان لاکتات خون از روش الایزا استفاده شد. برای مقایسه میانگین ها از آزمون های تی زوجی و تی مستقل و نیز آنالیز کوواریانس استفاده شد. کلیه تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و در سطح معناداری ۰۵/۰=α انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد قدرت و توان عضلانی و غلظت لاکتات خون در هر دو گروه به طور معناداری (۰۵/۰p<) افزایش یافت. با این حال، بین دو شیوه استراحتی تنها برای توان عضلانی تفاوت مشاهده شد (۰۴۹/۰p=). بحث و نتیجه گیری: در مجموع، دو شیوه تمرین مقاومتی با دوره استراحت متفاوت اختلاف معنی داری را برای قدرت و لاکتات خون به دنبال نداشت. این عدم تفاوت در دو شیوه استراحتی را شاید بتوان به یکسان بودن میانگین دوره استراحتی و کوتاه بودن دوره تمرین نسبت داد.