مروری بر پژوهشهای آموزش معماری

همواره در هر رشته ای یکی از مهمترین معضلات شیوه آموزش و انتقال دانش آن به نسل های آینده می باشد، معماری نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. آموزش معماری بعنوان یک تخصص که هم دارای ابعاد هنری بوده و هم فنی بسیار حائز اهمیت می باشد. تخصصی که بصورت مستقیم با اولین نیاز جامعه یعنی مسکن در تماس بوده و برای جامعه ای که معمار در آن فعالیت می کند نیز از جایگاه ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش با بررسی چندین سال پژوهش های صورت گرفته در راستای آموزش معماری از سال ۱۳۸۱ الی ۱۴۰۰ شمسی به شناخت اصلی ترین مولفه های آموزش معماری پرداخت شده است و بدلیل اینکه این پژوهش ها در داخل کشور ایران صورت گرفته است بسیاری از آنها نمودی از سیستم آموزشی معماری این کشور می باشند. روش این پژوهش از نوع سامانه های تفسیری، کیفی و مبتنی بر فروش استدلال منطقی» است. هدف از این نوع پژوهش نتیجه گیری در چهارچوب سامانه های شناختی با کاربرد تبیینی جامع است. در این تحقیق سامانه مفهومی، روش تفسیری از آموزش معماری با در نظر گرفتن رویکردی مقایسه ای در جهت گیری های عملی برای تفسیر شناخت هرچه دقیق تر است. اطلاعات این پژوهش بر اساس بررسی کلیه مقالات علمی- پژوهشی مستند در پایگاه داده اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی که شامل صد و شانزده پژوهش می شود بدست آمده است. این پژوهش با بررسی رویکردهای مختلف آموزشی معماری به ارائه اصلی ترین مولفه های آموزش معماری پرداخت است. بر این اساس می توان بیان نمود اصلی ترین مولفه ها که با بهبود آنها می توان کیفیت آموزش معماری را افزایش داد شامل تغییر در سیستم آموزش سنتی، آغاز آموزش معماری از فضای جامعه قبل ورود دانشجو به دانشگاه، بهبود کیفیت محیطهای آموزشی و تغییر رابطه استاد و شاگرد در آموزش معماری است.