بازآفرینی بافت های ناکارآمد شهری با رویکرد پروژه های محرک توسعه(بررسی تجارب ایران و جهان)

بافت های ناکارآمد پهنه هایی از شهر هستند که در مقایسه با سایر پهنه های شهر از جریان توسعه عقب افتاده و نیازمند توجه جهت دستیابی به عدالت فضایی، برابری اجتماعی، سرزندگی اقتصادی و سلامت اکولوژیکی می باشند. اخیرا بازآفرینی به عنوان رویکرد جدید بر خلاف رویکرد های گذشته، بینشی جامع و عملیاتی است که به حل مشکلات درون بافتی منتهی می شود. از طرفی پروژه های محرک توسعه به عنوان یکی از سیاست های موثر به کارگرفته شده در جهت بازآفرینی و ایجاد بستر مناسب جهت حضور ساکنین در کنار توجه به ابعاد گوناگون توسعه مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا با توجه به اهمیت موضوع به بیان سیر تکامل تدریجی روش های مداخله در بافت های ناکارآمد، مفهوم بازآفرینی و پروژه های محرک توسعه شهری و در نهایت بررسی تجارب عملی چند کشور در زمینه بازآفرینی با رویکرد محرک توسعه، پرداخته شود. بر این اساس در این پژوهش که بر مبنای هدف از نوع کاربردی و با ماهیتی کیفی می باشد با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اسنادی، به بررسی موضوع پرداخته شده است. نتایج حاصل نشان می دهد پروژه های محرک ابزاری است که در درون استراتژی های تغییر شکل شهری همچون بازآفرینی و توسعه مجدد بافت های ناکارآمد میتواند با استراتژی های قبلی ترکیب شود و زمینه بستر سازی چند کارکردی قطعات شهری را به کلی دگرگون نماید.