معماری انعطاف پذیر و همسویی آن با سازه

سازه جزء تفکیک ناپذیر معماری است و در هر یک از حوزه ها یعنی استحکام، عملکرد و زیبایی نقش تعیین کننده دارد. سازماندهی فضایی، تشکیل حجم، تعریف فرم و فضا، تبیین نظام ساختاری توسعه فضا در معنا بخشی به محور ها از نقش های با اهمیت سازه در معماری به حساب می آیند. نقش سازه در تاثیر بر ذهن، انتقال مفاهیم و پیام های سمبلیک، چگونگی ادراک فضاء ، نمایش سطح تکنولوژی و رشد فناوری و بیان احساسات هنری موجب تقویت قابلیت های معماری به عنوان نیازی مبرم و هنری وال در زندگی بشر شده است. سازه را می توان به مثابه زبانی برای بیان و یا نقد معماری دانست. از طرف دیگر معماری خود رشد و توسعه سازه را سبب شده، شکل، مقیاس و نوع آنرا تعیین می کند. امروزه نیاز بیش از پیش در توجه به معماری فضاهای شهری و ساختمان های عمومی که سازه در آنها بیشتر نمایان است. همچنین تصور ساماندهی فضاهای داخلی بناها از دید معماری، خصوصا ساختمان های عمومی بدون عناصر سازه ای غیر ممکن است. در این مقاله سعی بر این می شود که تعاملی بین سازه و معماری برقرار کنیم این نگاه در بردارنده این می باشد که سازه به عنوان جان و ظاهر بناهای ما مطرح گردد و خود در خلق فضاهای معمارانه و منطبق با انسان جلوه نمایی کند و همچنین یک خواتش جدید در فهم بناء سازه و فضا مطرح گردد تا سازه خود مانع از زیاده گویی و بیهوده گویی در بنا و فضا هایمان گردد.