شهر پیاده مدار در چشم انداز توسعه پایدار ( نمونه موردی: محله تقی آباد )

سرعت رشد شهرنشینی و روند توسعه شهری در جهان موجب شده تا بسیاری از طرح های شهری قبل از اجرا با شکست مواجه شوند و عدم وجود یک چشم انداز جامع و کلی را در طرح های شهری یادآور شود. از این جهت به روز رسانی اهداف کلی و خرد در تمام ابعد شهری در راستای چشم انداز جامع شهر حائز اهمیت است. توسعه پایدار به عنوان چشم انداز هزار جدید جهان، تنها راه نجات جامعه بشری از بحران های طبیعی بوجود آمده است و حرکت کردن در جهت تحقیق چشم انداز توسعه پایدار یکی از اهداف جوامع بشری است. پیاده مداری فضاهای شهری کمتر از صد سال سابقه دارد و عوامل متعددی نظیر تکنولوژی، ایمنی، خدمات در دسترسی، ویژگیهایگردآوری اطلاعات بر اساس مطالعات کالبدی و ادراکی در استفاده پیاده از خیابان دخالت دارد. این مقاله با هدف کاربردی و باروش تحقیق توصیفی تحلیلی و روش کتابخانه ای و استدی و مصاحبه با کارشناسان و تهیه پرسشنامه محقق ساز، ضمن بررسی چشم انداز توسعه پایدار، ابتدا ویژگیهای حمل و نقل پایدار را مورد بررسی قرار داده و با بررسی های میدانی در محله تقی آباد منطقه ۲۰ تهران با در نظر گرفتن شاخصهای پیاده مداری شهر، چشم انداز پیاده مداری را در این محله با رویکرد توسعه پایدار ارائه داده و همچنین نتایج نهایی در قالب راهبرد و سیاستهای اجرایی ارائه گردیده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که در میان معیارهای پیاده مدار، شاخص همه شمالی و امنیت در اولویت شهروندان بوده است.