بررسی شهرنشینی وهویت شهری درشهرسازی معاصرایران

شهرنشینی در ایران همواره به عنوان مسئلهای پیچیده و مهم به شمار می رفته و می رود. این نوشته با نگاهی به پدیده شهرنشینی به مثابه شیوه زندگی که از نظر مفهومی همبسته با مسئله هویت شهروندی می باشد سعی می کند تا با توجه به شاخصهای شکلی و محتوایی شهرهای ایران در دوره پهلوی و تحولات پدیده شهرنشینی در این دوره و تاثیر ان بر شهر و شهرنشینی در حاضر بپردازد. با هویتی جدید که در دیوان سالاری جدید ریشه داشت عوض کرد. سوال اصلی که د راین مقاله مطرح است این است که مهمترین عوامل زمینه ساز در پیدایش معماری و شهرسازی در زمان پهلوی اول و دوم گذاشته است ؟ روش تحقیق ما در این مقاله مطالعه کتابخانه ای و میدانی معماری آن دوران و مقایسه از نوع کیفی و کمی بر شهر و شهرنشینی در دوران معاصر می باشد. و روش آن توصیفی تحلیل است در این روش سعی شده است مطالب را گردآوری کرده سپس به توصیف وضعیت مورد مطالعه پرداخته و مطالب جمع آوری شده را تحلیل و در نهایت برای پاسخ به پرسشهای تحیق نتایج را استنتاج کنیم . ساختار شهر های کهن ایران ، بیانگر وجود نظامی استوار در سازمان فضایی و عملکرد آن هاست . ساختار اصلی شهر ، دارای مهمترین ارزش های فرهنگی - تاریخی است که در کنار یکدیگر، سیر تحولات تاریخ شهر را به نمایش می گذارند. از مکان هایی که می توان بار حیات ذهنی - خاطره ای شهر را تقویت نمود مرکز تاریخی شهر می باشد که پتانسیل تجلی حیات جمعی را دارند ولی تا از کیفیت و هویت فضایی برخوردار نشوند این امر محقق نخواهد شد.