نقش افسردگی و ویژگیهای شخصیتی روان رنجور خویی و مردم آمیزی در پیشبینی آمادگی به اعتیاد در کارکنان شهرداری

هدف: این پژوهش با هدف پیشبینی آمادگی به اعتیاد بر اساس افسردگی، روانرنجورخویی و مردم آمیزی انجام شد. روش: روش پژوهش ازنوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش حاضر کارکنان شهرداری شیراز بود که از میان آنها ۲۱۸ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به پرسشنامه های آمادگی به اعتیاد زرگر (IAPS)، پرسشنامه ی سلامت روان (SCL-۲۵) و پرسشنامه نئو (NEO-FFI) پاسخ دادند. سپس داده های حاصل با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: پژوهش حاضر نشان دادکه افسردگی r= ۰/۳۴) ، (S ۰/۰۱ و ویژگی شخصیتی روان رنجورخویی با آمادگی به اعتیاد رابطه مثبت معنادار r=۰/۴۲) ، (S ۰/۰۱ داشتند و همچنین ویژگی شخصیتی مردم آمیزی رابطه منفی معناداری با آمادگی به اعتیاد داشت r= -۰/۴۵) ، .(S ۰/۰۱ در مجموع این سه متغیر توانستند ۲۸ درصد از واریانس متغیر وابسته یعنی آمادگی به اعتیاد را تبیین کنند. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش بیانگر این بود که افسردگی و ویژگیهای شخصیتی روان رنجور خویی و مردم آمیزی نقش مهمی در آمادگی به اعتیاد افراد ایفا میکنند. افسردگی و روان رنجورخویی بالا، آمادگی به اعتیاد را افزایش و مردم آمیزی بالا، آمادگی به اعتیاد را کاهش میدهند.