تاثیر فعالیت بدنی بر سازگاری های ساختاری و عملکردی شریانی در انسان: مروری روایتی

زمینه و اهداف: تمرین هوازی و متناوب با شدت بالا سختی شریان را کاهش می دهد، در حالی که تمرین مقاومتی سبب افزایش و یا عدم تغییر در سختی شریان می شود. با این حال، مکانیسم مولکولی این تاثیرات در روش های مختلف تمرینی نامشخص است. از آنجایی که وجود فنوتایپ خاصی با عنوان «قلب ورزشکار» پذیرفته شده است، این مسئله که سازگاری های عروقی ناشی از تمرین چگونه است، به درستی مشخص نشده و نتایج در این زمینه متناقض است. هدف این مقاله، مروری بر مطالعات انجام شده در خصوص تاثیر تمرینات مختلف بر ساختار و عملکرد شریان و مکانیسم های احتمالی ایجاد این سازگاری ها بود. روش بررسی: در این مطالعه مروری روایتی برای یافتن مقالات مرتبط پایگاه های اطلاعاتی معتبر ملی و بین المللی با جستجوی کلمات کلیدی، فعالیت ورزشی، استرس برشی، ضخامت و قطر شریان، سختی شریان و نیتریک اکساید و معادل انگلیسی آنها در بازه زمانی ۱۹۸۵ تا ۲۰۲۱ میلادی جستجو شدند و بررسی نهایی روی ۴۸ مقاله مرتبط انجام گرفت. یافته ها: محققین در طی ورزش هوازی به یک رابطه مثبت در افزایش ویسکوزیته خون و افزایش نیتریک اکساید و تسهیل در اتساع عروق و همچنین افزایش و یا عدم تغییر در سختی شریان به دنبال تمرینات مقاومتی دست یافتند. همچنین سازگاری های ساختاری موضعی مثل تغییر در قطر شریان در اندام های تحت تمرین و سازگاری های ساختاری سیستمیک مثل تغییر در ضخامت در تمام شریان ها گزارش شده است. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از مطالعات حاضر نشان دادند سازگاریهای عروقی ناشی از تمرین به نوع تمرین، شدت تمرین، مدت تمرین و اندام تحت تمرین بستگی دارد.