سنجش کیفیت زندگی سالمندان شهر تهران و عوامل مرتبط با آن در سال ۱۳۹۵

مقدمه: موضوع کیفیت زندگی در قرن حاضر مخصوصا برای اقشار سالمند به یک امر چالشی تبدیل شده است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت کیفیت زندگی سالمندان در شهر تهران و عوامل مرتبط با آن انجام رسیده است. مواد و روش کار: در این مطالعه کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت در میان سالمندان مناطق ۲۲ گانه شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت. حجم نمونه شامل ۱۱۴۷ نفر بود که در مردادماه ۱۳۹۵ با مراجعه به درب منازل مورد مصاحبه قرار گرفتند. نمونه های مورد نظر در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران، متناسب با جمعیت سالمندان در هر منطقه (نمونه گیری طبقه ای) انتخاب شدند. نمونه های درون هر منطقه نیز با انتخاب تصادفی از میان محلات شهری و سپس از میان بلوک ها (نمونه گیری خوشه ای) انجام شد. ابزار سنجش مطالعه نیز سنجه های کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت سالمندان (EHRQoL) و رضایت از زندگی در سالمندان (LSI-Z) بودند. یافته ها: کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت سالمندان در بردارنده هشت شاخص بود. بهترین وضعیت سالمندان مطالعه شده مربوط به شاخص رفاه معنوی با میانگین ۹۰/۷۶ بود. دو شاخص امنیت و رفاه اجتماعی با میانگین ۵۷/۰۲ و سلامت روان با میانگین ۵۱/۳۶ دارای کمترین میزان بودند. میزان رضایت از زندگی و میزان فعالیت در سالمندان با کیفیت زندگی مبتنی بر سلامت رابطه معنی دار داشتند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به انتقال ساختار سنی جمعیت از جوانی به سالخوردگی در کشور و به ویژه در کلان شهر تهران، بهبود کیفیت زندگی سالمندان نیازمند حمایت های رسمی و غیر رسمی است. با اختصاص حمایتهای یارانه ای و ارتقای کیفیت محل های سکونت سالمندان، همچنین ایجاد برنامه های متنوع تفریحی، ورزشی و ... در محلات شهری، می توان در راستای ارتقای سلامت و سطح کیفیت زندگی سالمندان گام برداشت. که در این میان حمایت های درمانی و مراقبتی از سالمندان در این زمینه ضروری است.