ایحاد حس سرزندگی در دوران قرنطینه و بیماری با بهره گیری از فضاهای باز و نیمه باز مجموعه های مسکونی

به دنبال شیوع بیماری کووید ۲۰۱۹ در سراسر جهان افراد زندگی جدیدی را در قرنطینه برای در امان بودن از بیماری آغاز کردند. زندگی در قرنطینه خانگی وماندن افراد برای مدت طولانی در خانه و خارج شدن از روال عادی زندگی با پیامدهای روان شناختی، اجتماعی و اقتصادی همراه است نظر به اینکه مطالعات بسیار اندکی آن هم در خارج از ایران و بر بیمارهای ویروسی مشابه کووید ۲۰۱۹- و ماندن طولانی مدت افراد در قرنطینه خانگی صورت گرفته است، نیاز به بررسی اثرات روان شناختی این پدیده ی نوظهور احساس می شوداز آنجا که رسالت هنر معماری بهبود وضعیت زیستی بشر از طریق افزایش کیفیت فضا میباشد؛ و این امر زمانی محقق میشود که نه تنها پاسخگوی جنبه های عملکردی و زیبایی شناختی باشد، بلکه نیازه های روانی و رویاهای روزمره ی افراد را نیز برآورده سازد. لذا میتوان سرزندگی را جزئی جدایی ناپذیر از یک معماری مطلوب دانست که در صدد است حس نشاط را به مخاطبان فضا منتقل کند.این پژوهش با این پیش فرض که فضاهای باز و نیمه باز مسکونی بعنوان فضای ارتباط دهنده درون و بیرون واحدهای مسکونی باعث ایجاد حس سرزندگی و نشاط در ساکنان می شوند صورت گرفته است.نتایج بدست آمده نشان می دهد :مولفه "تنوع و جذابیت" به عنوان مهمترین عامل و بعد از آن مولفه "نفوذپذیری" و حضورپذیری افراد" به ترتیب در رتبه دوم و سوم اهمیت و مولفه انعطاف پذیری در رتبه آخر مولفه ها و معیارهای سرزندگی قرار می گیرند.همچنین بر اساس نظریات متخصصین ، سه مولفه کالبدی، مولفه اجتماعی و نیز مولفه زیست محیطی موثرترین مولفه ها در سرزندگی فضاهای باز و نیمه باز محسوب می شوند که نتایج کمی این پژوهش نشان می دهد مولفه های کالبدی بیشترین و مسائل زیست محیطی و شاخصه های آن کمترین تاثیر را در سرزندگی فضاهای باز و نیمه باز دارند.