نقش سازماندهی محیط در ارتقا مشارکت پذیری ساکنین در مراکز محله شهر تهران

با نگاهی به نحوه تعامل انسان با محیط در طول تاریخ می توان دریافت که انسانها پیوسته با تجرید و ایجاد قالب های ذهنی در پی تنظیم روابط خود با محیط و سازمان دادن به آن هستند. راپاپورت در نظریه مهم خود که مقدمه شناخت محیط است، از سازماندهی محیط سخن گفته است، بنابراین نظریه، انسان پیوسته در حال سازماندهی محیط اطراف خویش است؛ چرا که ذهن انسان به تشخیص و به عبارتی رده بندی و انتظام محیط نیاز دارد. بر اساس این، فرضیه پژوهش حاضر مبتنی بر شیوه سازمان دهی عناصر در سراهای محله به دلیل تاثیر بر عواملی چون خوانایی، نفوذپذیری، انعطاف پذیری و قلمرو بر شکل گیری فضاهای عمومی و نیمه عمومی تاثیر می گذارد و از این رو بر تعامل اجتماعی ساکنان موثر است. بدین منظور پس از تشریح عوامل موثر بر تعامل و مفاهیم آن به کمک پرسش نامه بر ارتباط هرچه بیشتر این عوامل تاثیر گذار بر تعاملات اجتماعی دست خواهیم یافت.