بررسی مولفه های تاثیرگذار طراحی جهت ارتقاء کیفیت مجتمع های مسکونی با رویکرد معماری سبز (مطالعه موردی: شهر اردبیل)

امروزه نگرانیهای بسیاری به دلیل تعارض روزافزون انسان در محیط زیست از جمله آلودگیهای زیست محیطی، تجدیدناپذیری منابع گرانبهای انرژی را پدید آمده است. به گونه ای که این تعامل ناسازگار انسان و طبیعت به صورت یکی از بحرانها و دغدغه های اساسی انسان معاصر مطرح شدهاست. مسکن به عنوان مرکز دنیای فرد و سرپناه از نیازهای اساسی انسان است که نحوه پاسخگویی به آن تاثیر مستقیم در ارضای نیازهای دیگر او دارد. انسان همیشه در طول تاریخ سعی در پاسخگویی به این نیاز و بهبود کیفیت آن داشته است زیرا که مسکن نامناسب یکی از بیشترین مصرف کننده های انرژیهای تجدیدناپذیر محسوب میگردند. لذا امروزه معماری، ساخت و ساز مسکن مطلوب یکی از حوزه هایی است که توسعه پایدار خواهان برتری آن در عملکردهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی است. بهره گیری از انواع انرژی از الزامات زندگی بشر است . تولید و مصرف انرژی فسیلی تهدیدی جدی برای توسعه پایدار و محیط زیست بشمار میرود . بحرانهای زیست محیطی قرون اخیر نقطه عطفی برای تغییر نگرش در عرصه طراحی معماری بود. ظهور معماری سبز با بهره گیری از اصولی چون حفاظت از انرژی، کار با اقلیم، احترام به کاربران و گشایش جدیدی در معماری ایجاد کرد. هدف از این پژوهش شناخت و بررسی فاکتورهای موثر در طراحی مجتمع مسکونی با کیفیت با تاکید بر بهینه سازی مصرف انرژی و تعدیل تبادل حرارتی در اقلیم سرد و کوهستانی (شهرستان اردبیل) و ایجاد حس رفاه و امنیت ساکنین میباشد . بر این مبنا، راهکارها و پیشنهادهایی کاربردی در پژوهش با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اسنادی ارائه شده است.