ارزیابی میزان پایداری اجتماعی در شهرهای کوچک (نمونه موردی: شهر بیضا استان فارس)

توسعه پایدار که امروزه یکی از موضوعات اصلی مورد بحث محافل توسعه ور برنامه ریزی است، خود، برآیند انگاره های مختلف توسعه است. در عین حال از این مفهوم نیز مانند خورد مفهوم توسعه، برداشت های گوناگونی شده است.در توسعه پایدار انسانی، پایداری در تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مورد تاکید قرار می گیرد و عقیده بر این است که بدون پایداری و ایجاد تعادل و توازن در تمامی ابعاد جامعه نمی توان به یک توسعه با دوام دست یافت.شهرهای کوچک نیز از این توسعه یافتن مبرا نخواهند بود و چه بسا اینکه می توانند توسعه پایدار زیست محیطی را برای بقای حیات خود برگزینند و شهری کوچک مانند بیضا با داشتن پتانسیل و ارزش های موجود در خود به خوبی می تواند میزبان چنین پایداری باشد.در این پژوهش سعی بر آن است که با مطالعات میدانی و کتابخانه ای و ارائه پرسش نامه، سنجش هایی با معیارهای مشخص برای میزان پایداری اجتماعی شهر بیضا انجام گیرد تا بتوان راحت تر به ارائه راه حل ها برای حل مشکلات پایداری چنین شهری پرداخت.نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که، شهر مورد مطالعه با توجه به شاخص های این تحقیق در وضعیت ناپایداری به لحاظ اجتماعی قرار دارد. زیرا که؛ اکثریت شاخص های بررسی شده در این پژوهش با توجه به نظرات شهروندان این شهر، از نظر کیفیت در سطح مطلوبی قرار ندارند.