الگوی بازآفرینی شهری با رویکرد توسعه ی پایدار (مطالعه ی موردی: محله راه اهن شهر قزوین)

مطالعات انجام گرفته در زمینه باز افرینی شهری بیشتر حول محور های کالبدی در بافت های فرسوده شهری انجام گرفته است و در بسیاری از این مطالعات دید جامع به این مطالعات در همه شاخص ها وجود ندارد. از این رو بازآفرینی و توجه به بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری به منظور باززنده سازی امری اجتناب ناپذیر است. این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی با استفاده از داده های میدانی (پرسشنامه ای) و تحلیل اماری ازمون t و همبستگی پیرسون مورد سنجش قرار گرفته است. نتایج ازمون t نشان می دهد که از ۵ شاخص مورد بررسی همانطور که مشاهده می شود محله راه آهن قزوین در وضعیت مناسبی قرار ندارد بر این اساس شاخص کالبدی با سطح معنیداری (Sig:۰.۰۰۸) نامطلوب، شاخص زیست محیطی با سطح معنی داری (Sig: ۰ ۰۰۷) شاخص خدماتی با سطح معنی داری (Sig: ۰ ۰۰۵) متوسط، شاخص اجتماعی با سطح معنی داری((Sig:۰.۰۰۷ نامطلوب و در نهایت شاخص ارتباطی با سطح معنی داری((Sig:۰.۰۰۷ نامطلوب ارزیابی شده اند. همچنین بر طبق نتایج تحلیل همبستگی پیرسون شاخص کالبدی با بیشترین سطح همبستگی نسبت به دیگر شاخص ها مهمترین شاخص معرفی شده است که به صورت بالقوه بر همه شاخص های دیگر تاثیر متقابل دارد. این بدان معنی است که همه شاخصها در سطح همبستگی مناسبی با یکدیگر قرار دارند و این نتیجه نشان میدهد که به منظور دست یابی به بازافرینی شهری پایدار در محله باید به همه این ابعاد با هم نگریسته شود تا بتوان محیطی پایدار را خلق نمود. در نهایت الگویی بر مبنایی شاخص های پایداری در راستای بازآفرینی بافت های فرسوده و ناکارامد با تاکید بر محله راه آهن قزوین ارائه شده است.