بررسی سرواپیدمیولوژیک آنتی بادی IgG ضدکلامیدیا تراکوماتیس در زنان بی علامت مشهد
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 133
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-24-13_011
تاریخ نمایه سازی: 5 اردیبهشت 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: کلامیدیا تراکوماتیس، عامل عفونت کلامیدیایی دستگاه تناسلی و تراخم، شایع ترین عفونت باکتریایی منتقله از راه تماس جنسی و مهم ترین و پرهزینه ترین بیماری منتقله مقاربتی غیرویروسی میباشد. این عفونت یک عامل شایع برای ایجاد یورتریت در مردان و سرویسیت در زنان است و عوارض زیادی مانند ناباروری و حاملگی خارج رحمی برای آن ذکر شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی آنتی بادی ضدکلامیدیا در زنان بدون علامت سنین باروری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر مشهد انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۵ بر روی ۹۳ نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد. آنتی بادی IgG ضدکلامیدیا در این نمونهها با روش ELISA بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون دقیق فیشر فریمن هالتون انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنادار در نظر گرفته شد.یافتهها: در مجموع ۹۳ زن مورد ارزیابی قرار گرفتند که میانگین سطح سرمی آنتی بادی در آنها ۳۶/۰±۳۵/۰ نانوگرم در دسی لیتر بود و بر این اساس، ۶ نفر (۵/۶%) نتیجه مثبت داشتند. همچنین در این مطالعه رابطه عفونت با سن (۲۰۹/۰=p) و منطقه زندگی (۲۳۹/۰=p) این افراد بررسی شد که ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجهگیری: بر اساس مطالعه حاضر، فراوانی آنتی بادی ضدکلامیدیا در زنان سنین باروری مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی مشهد قابل توجه بود. با توجه به این شیوع و عوارض زیاد این عفونت در صورت عدم درمان، پیشنهاد میشود برنامه غربالگری کلامیدیا تراکوماتیس به صورت روتین حتی برای افراد بدون علامت انجام شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مسعود یوسفی
دانشیار گروه میکروب شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
حسین پریزاد
پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
هادی فارسیانی
استادیار گروه میکروب شناسی و ویروس شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مجید خادم رضاییان
استادیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :