میزان شیوع اختلالات روان پزشکی در زندانیان زندان مرکزی سنندج

بررسی وضعیت زندانیان و ارایه ی خدمات به ویژه در زمینه ی بهداشت روانی به آن ها بسیار مهم است. هدف این مطالعه بررسی میزان شیوع اختلالات روان پزشکی در میان زندانیان بوده است. روش کار: در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی مقطعی، کلیه ی زندانیان زندان مرکزی شهر سنندج با بیش از شش ماه دوره ی محکومیت و یک ماه حضور در زندان طی دوره زمانی خرداد ۸۲ تا آذر ۸۳ با حجم نمونه ی ۲۰۸ نفر وارد مطالعه شدند. پس از اخذ تاییدیه ی کمیته ی اخلاق و اخذ رضایت نامه، اختلالات روان پزشکی و خصوصا اختلالات شخصیت با استفاده از مصاحبه ی بالینی در دو نوبت توسط یک روان پزشک مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون خی دو انجام شد. یافته ها: ۸۸% نمونه ها مذکر بودند. بیش ترین شیوع سنی در فاصله ۴۰-۲۰ سال (۴/۵۱%) بود. ۴/۴۰% از نمونه ها مجرد، ۱/۴۸% متاهل و ۵/۱۱% جدا شده یا مطلقه بودند. از نظر وضعیت تحصیلی بیشترین فراوانی مربوط به سطح زیر دیپلم (۳/۷۹%) بود. شیوع کلی اختلالات شخصیت در نمونه ها ۸/۵۵% بود که از این درصد ۹/۷۵% (۳/۴۲% کل نمونه ها) دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی و ۱/۲۴% (۵/۱۳% کل نمونه ها) دارای اختلال شخصیت مرزی بودند. ۲۶% نمونه ها دارای اختلال روان پزشکی در محور یک بودند. بین میزان شیوع اختلالات شخصیت با سن و جنس زندانیان رابطه ی معنی داری دیده شد (به ترتیب با ۰۰۳/۰=P و۰۰۴/۰=P). نتیجه گیری: بیش از نیمی از زندانیان دارای یکی از انواع اختلالات شخصیت بودند. شایع ترین اختلال شخصیت، ضد اجتماعی و سپس مرزی بودند.