محیط شناسی در دیپلماسی عمومی؛ مطالعه موردی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در قبال عربستان سعودی
محل انتشار: فصلنامه سیاست دفاعی، دوره: 30، شماره: 117
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 251
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIHU-30-117_005
تاریخ نمایه سازی: 5 اردیبهشت 1401
چکیده مقاله:
عمده پژوهش هایی که درخصوص دیپلماسی عمومی صورت گرفته است، به این مهم ازمنظر چیستی و چرایی نگریسته اند؛ به همین دلیل بیشتر پژوهش های مرتبط، در مقام تشریح و تبیین مفهومی و بیان اهمیت این نوع از دیپلماسی برآمده اند. در این میان، کم تر پژوهش هایی بر چگونگی طراحی و تحقق دیپلماسی عمومی متمرکز شده اند. این نگاه فرآیندی به دیپلماسی عمومی، شامل چندین مرحله و جزء است و این مقاله، کوشیده است تا در پاسخ به این سوال که محیط شناسی در دیپلماسی عمومی چگونه است،؟ یکی از مراحل مهم طراحی آن را تشریح و محیط شناسی دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در قبال عربستان سعودی را ارائه دهد. یکی از رویکردهای مستمر حکومت عربستان برای مهار جمهوری اسلامی ایران از درون، بهره برداری از فضای مجازی و تاسیس شبکه های تلویزیونی ماهواره ای و رسانه های دیگر است تا مردم ایران را مخاطب خود قرار دهد. این درحالی است که ایران کمتر در مقام مواجهه این چنینی با عربستان برآمده است. براین اساس فرصت ها و زمینه های موجود در عربستان برای دیپلماسی عمومی ایران به صورت موردی مطالعه می شود. به دلیل ماهیت اکتشافی مقاله، فرضیه ای درنظر گرفته نشده است. روش پژوهش، توصیفی تحلیلی و مبتنی بر اعتبارسنجی میدانی (با استفاده از خبرگان) است. تلاش شده تا داده های موردنیاز علاوه بر منابع کتابخانه ای، از طریق مصاحبه با ۱۸ نفر از خبرگان گردآوری و با نرم افزار MAXQDA کدگذاری شود. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته است که در اختیار ۳۲ نفر از خبرگان مرتبط با موضوع قرار داده شد و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید تا فرصت ها و زمینه های موجود برای دیپلماسی عمومی ج.ا.ایران در عربستان، شناسایی و رتبه بندی شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سعید ساسانیان
نویسنده مسئول: دانشجوی دکتری مطالعات منطقه ای، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
سید یحیی صفوی
استاد ممتاز، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
محمدرضا هدایتی
استادیار، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
ابراهیم متقی
استاد، گروه علوم سیاسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
روح اله قادری کنگاوری
دانشیار، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :