تاثیر مدیریت اثربخش و کیفیت زندگی شهری در افزایش کارایی مدیریت شهری

خلاصه گزارش توسعه جهانی تاکید می کند که امروزه دو نیروی بسیار قوی در حال شکل دادن به جهان هستند. اولی جهانی شدن است و دومی محلی شدن .اما کمبود منابع مالی در دست دولت های محلی، افزوده شدن بر اهمیت شهرها و گسترش بی وقفه شهر نشینی به خصوص در کشور های در حال توسعه و شهرهایی شبیه به تهران باعث شده اهمیت برنامه ریزی و مدیریت شهری نمایان تر شود.از طرفی لازمه حل مسائل شهری و بحران ها برای بهبود کیفیت زندگی شهروندان، اصلاح رفتار شهروندان و وجود فرهنگ مناسب شهرنشینی است، دو مقوله ای که پایه و اساس پایداری و دوام شهر است. همه اجزای شهر باید با در نظر گرفتن نقش فرهنگ در مناسبت اجتماعی شهر، تاسیسات شهری، نظام حمل و نقل، کالبد شهر و کاربرهای شهری سعی کنند تعادل لازم را به وجود آورند و این مهم در گرو آگاهی بخش و آموزش های شهروندی است. به طور کلی می توان کیفیت زندگی را با استفاده از شاخص های ذهنی و عینی محاسبه نمود. شاخص های ذهنی، منعکس کننده ارزیابی ذهنی افراد از زندگی می باشند. این ارزیابی با استفاده از اطلاعات افراد که وضعیت رفاهی خود را از طریق پرسشنامه های مختلف یا سرشماری ها، اظهار نموده اند، به دست می آید. چنین شاخص هایی، نشان دهنده شرایط کلی زندگی افراد و نحوه نگرش آن ها به این شرایط بوده و با جمع آوری و تحلیل آماری این شاخص ها، می توان به ارزش های طبقات مختلف اجتماعی پی برد. محاسبات عینی کیفیت زندگی، بر پایه متغیرهای قابل لمس بنیان نهاده می شوند. این متغیرها به صورت معمول توسط نهادهای رسمی جمع آوری و منتشر می شود. حساب های اقتصادی، بهداشت، آموزش، آلودگی شهری و سایر اطلاعات کلی، نمونه هایی از این گونه اطلاعات هستند. هدف روش عینی، بررسی وضعیت جامعه در حالت های کلی مانند اقتصاد کلان، وضعیت کلی جامعه و شاخص های مربوط به نفوس می باشد.