راهکارهای درآمدزایی در بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری

یک سوم جمعیت کشور در بافت های فرسوده زندگی می کنند و میزان این بافت ها در کشور بالغ بر ۷۷ هزار هکتار است. هر چند که بافت های فرسوده در مواقع بحران، می توانند حادثه ساز شوند، اما متاسفانه احیا، بهسازی و نوسازی این بافت آنچنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته است. توجه دولت به نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده و تاریخی موضوعی است که اگر مورد توجه دولت قرار بگیرد، می تواند راه مطمئنی برای ایجاد درآمد پایدار شهری باشد. بافت های فرسوده و تاریخی ظرفیت های نهفته در درون شهرها هستند که دولت سال های متوالی نسبت به این ظرفیت ها بی تفاوت بوده است. بی تفاوتی به بهسازی بافت های ناکارآمد موجب شده بافت های فرسوه هر روز فرسوده تر و بافت های تاریخی به فرسوده تبدیل شوند و متاسفانه دولت ها در طول سال های اخیر نتوانسته اند فرآیندهای احیا، مرمت و بازسازی را در این بافت ها به درستی اجرا کنند. نکته ای که باید به آن توجه کنیم این است که بافت های فرسوده و تاریخی می توانند منشا درآمد زایی کلانی برای کشور باشند و این موضوع می طلبد که مجلس و دولت اعتبارات لازم را برای تزریق منابع برای نوسازی این بافت ها اختصاص دهند. در عین حال بافت های فرسوده و تاریخی می توانند منشا درآمد زایی کلانی برای کشور باشند و قاعدتا مجلس باید از تزریق منابع صندوق توسعه ملی به نوسازی بافت های فرسوده استقبال کند، زیرا در صورت توسعه صنعت گردشگری بافت های تاریخی می توانند منبع کسب درآمد باشند. هدف مقاله حاضر راهکارهای درآمدزایی در بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده شهری می باشد. نتایج نشان می دهد بر اساس روش تامین مالی مناسب در وضع موجود و آینده نزدیک برای تامین مالی نوسازی مسکن به دست آمده می تون چنین گفت مشارکت دادن وام دهندگان در منافع قابل انتظار از مسکن با قیمت گذاری مجدد تسهیلات، انتشار اوراق مشارکت با نرخ سود قابل رقابت با سایر انواع اوراق به میزان تسهیلات تکلیفی بافت های فرسوده، وضع مالیات های خاص بافت فرسوده، انتشار اوراق مشارکت پروژه های مشخص مسکن با تاسیس شرکتهای مستغلات، تاسیس شرکت تضمین معاملات پیش فروش توسط نهاد مسوول در بافتهای فرسوده، ایجاد زمینه و دعوت خیرین به تامین مالی ساخت مسکن در بافتهای فرسوده از محل وجوه اداره شده خیرین نزد بانکها از جمله راهبردهای بیرون رفت از وضع موجود می باشد.