بررسی وضعیت آلودگی به بیماری پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه کلزا در مناطق مختلف استان مازندران

پوسیدگی اسکلروتینیایی ساقه با عامل Sclerotinia sclerotiorum، از بیماری های مهم کلزا در دنیا و ایران می باشد. جهت بررسی وضعیت آلودگی به این بیماری در مزارع کلزای استان مازندران، طی دو سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ و ۹۰-۱۳۸۹، تعداد ۱۲۰ مزرعه کلزا در پنج منطقه مختلف استان (شامل ساری، بابلسر، دشت ناز، بهشهر و گلوگاه) انتخاب و از زمان ظهور علایم بیماری طی بازدیدهای منظم هفتگی، میزان بیماری روی اندام های مختلف کلزا در طول دوره آلودگی در مزارع یادداشت برداری شد. از لحاظ حداکثر وقوع علایم برگی در سال اول بین مناطق و مزارع اختلافی نبوده ولی در سال دوم و مجموع دو سال بین مناطق و دو سال تحقیق اختلاف معنی دار (۰۰۱/۰>P) وجود داشته است. میزان آلودگی در سال اول (۳۵ درصد) بیشتر از سال دوم (۲۴درصد) بوده و در مجموع منطقه گلوگاه بیشترین آلودگی (۴۲درصد) و ساری کمترین آلودگی (۸/۲۰درصد) را داشته است. از لحاظ وقوع نهایی بیماری بین مناطق مورد بررسی اختلاف معنی داری (۰۰۱/۰>P) وجود داشته ولی بین دو سال تحقیق اختلافی نبود و از لحاظ شدت نهایی بین مناطق (۰۰۱/۰>P) و دو سال تحقیق (۰۵/۰>P) اختلاف معنی داری وجود داشت. وقوع نهایی در دو سال تحقیق برابر ۲۱ درصد و شدت متوسط نهایی در سال اول (۱۵درصد) بیشتر از سال دوم (۵/۱۱درصد) بود. در مجموع دو سال، منطقه گلوگاه با میزان وقوع بیماری ۳۲ درصد و شدت متوسط ۲/۲۱درصد بیشترین آلودگی و منطقه ساری با میزان وقوع ۷۵/۱۳درصد و شدت متوسط ۲۵/۸ درصد کمترین آلودگی را به خود اختصاص داده بودند. از لحاظ سطوح زیر منحنی های پیشرفت بیماری نیز بین مناطق و دو سال تحقیق اختلاف معنی دار بوده، که در سال اول بیشتر از سال دوم و در مناطق گلوگاه و بهشهر بیشتر از سایر مناطق بوده است.