رابطه شادکامی و رضایت از زندگی والدین و اضطراب امتحان دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی بین شادکامی و رضایت از زندگی والدین و اضطراب امتحان دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی صورت گرفت. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران ودانش آموزان دختر پایه چهارم مقطع ابتدایی دبستان دولتی در ناحیه چهار مشهد مقدس درسال تحصیلی۱۳۹۹-۱۴۰۰ بودند. به منظور دست یابی به هدف فوق بر اساس فرمول تاباچنیک و فیدل (۲۰۱۳) تعداد ۱۲۰ نفر به عنوان گروه نمونه به صورت تصادفی مرحله ای از بین جامعه آماری انتخاب شدند. بدین منظور از پرسشنامه رضایت از زندگی داینر، پرسشنامه استاندارد شادکامی آکسفورد، پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر استفاده شد و با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه درنرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که بین شادکامی والدین با اضطراب دانش آموزان و بین رضایت از زندگی والدین با اضطراب دانش آموزان رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین، نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که شادکامی و رضایت از زندگی والدین به طور معناداری توانستند ۱۷ درصد از تغییرات اضطراب امتحان دانش آموزان را پیش بینی کنند. با توجه به نتایج بدست آمده، برنامه ریزی برای کاهش اضطراب امتحان دانش آموزان از طریق ارتقای شادکامی و رضایت از زندگی والدین ضروری است . در نتیجه، مشاوران و روانشناسان مدرسه و خانواده می توانند از طریق کارگاه های آموزشی بهبود شادکامی و رضایت از زندگی، میزان اضطراب امتحان فرزندان را کاهش دهند