نقش مهندسی بافت در بیماری قلبی عروقی

بیماری قلبی اولین علت مرگ و میر است. در کشورهای صنعتی انفارکتوس میوکارد و نارسایی قلبی شبیه شایع ترین اسیب شناسی است. درهر صورت، از دست دادن میوسیت های قلبی باعث کاهش عملکرد میوکارد می شود که می تواند منجر به نارسایی کلی ارگان با ایجاد مکانیسم های جبرانی مانند هیپرتروفی باقی مانده میوکارد، فعال شدن نورهومورال شود. یک روش جایگزین برای تزریق سلول های جدا شده به قلب، طرحی است از ساخت عضله قلب مصنوعی در شرایط آزمایشگاهی برای کاشت بعدی در داخل بدن که تاکنون روش های مختلفی برای تولید سه بعدی سازه های بافت قلب ارائه شده و توسعه یافته است. بحث: ساختار ایده ال قلبی باید ویژگی های مورفولوژیک و عملکردی قلب را دارا باشد و بعد از کاشت دوام داشته باشد ادغام مکانیکی الکتریکی و عملکردی در معماری اندام باید منجر به بهبود شود عملکرد سیستولیک و یاستولیک مویکارد بیمار بنابراین، سازه ها باید ۱) انقباضی، ۲) از نظر الکتروفیزیولوژیکی پایدار، ۳) از نظر مکانیکی قوی و در عین حال انعطاف پذیر، ۴) عروقی باشند. یاحداقل پس از کاشت به سرعت عروقی بشود و ۵) اتولوگ باشد. گرافت ها یا مجراهای عروقییکی از کاستی های عمده در جراحی امروزی نقایص مادرزای قلبی عروقی، نبود مواد جایگزین زنده با ظرفیت رشد و بازسازی است. پیوندهای عروقی مهندسی شده بافتی یا مجاری با سلول های بنیادی اتولوگ بسیار امیدوارکننده هستند. در مطالعات پیشرو EPCها، سلولهای بند ناف و سلول های مغز استخوان BMCsقبلاز کاشت بر روی انواع مواد پیونده کاشته شده اند.