تبیین جایگاه هنر در تعلیم و تربیت

بعد هنری و زیبایی شناسی از جمله ابعاد وجودی انسان است که پرورش آن از طریق تربیت هنری محقق می گردد. هدف این مقاله تبیین جایگاه هنر در تعلیم و تربیت است. این نوشتار با بهره گیری از روش کتابخانه ای - اسنادی با مراجعه به اسناد، مدارک و گزارش های پژوهشی و اجرایی موجود، اجرا شده است. در این پژوهش نظریات دیویی، مرداک و آیزنر مورد بحث قرار گرفتند. یافته های به دست آمده نشان می دهد که به طور کلی هنر، آینه زندگی، یک نوع زندگی، خود زندگی و حتی مقدم بر زندگی است. فرآیند خلق اثر هنری با فرآیند تربیتی مشترک است. خلق هنر و درک زیبایی شناسانه نیازمند امری است که با تربیت زیستن اشتراک دارد. به همین دلیل، لذت از هنر را نوعی تربیت یافتگی در عشق به فضیلت میداند. خوبی و زیبایی نباید در تقابل با هم نهاده شوند؛ بلکه تا درجه زیادی بخشی از یک ساختار واحدند. در این زمینه سامان دهی دانشگاه، مراکز پشتیبانی، مشاور حرفه ای و تخصصی در زمینه تربیت و هنر امری مهم به شمار می آید.