ارتباط بین وسعت فضای ورزشی مدارس با سطح آمادگی جسمانی دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف کلی تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین وسعت فضاهای ورزشی با سطح آمادگی جسمانی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر مشهد در سال ۱۴۰۰ می باشد .اطلاعات مربوط به فضاها در قالب متراژ از طریق استفاده از فرم ۵۰۴ مدرسه و همچنین مراجعه حضوری ، گردآوری و در فرم های مربوطه ثبت شد و جهت جمع آوری اطلاعات مربوط به شاخص های آمادگی جسمانی از آزمون های ایفرد برتر شامل : آزمون دراز و نشست (ارزیابی استقامت عضلات شکم )، آزمون ولز (ارزیابی انعطاف پذیری )، آزمون بارفیکس (ارزیابی استقامت کمربند شانه ای ) و دو ۵۴۰ متر (ارزیابی استقامت قلبی - عروقی ) استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی پایه ششم شهر مشهد با بودند و ۷ مدرسه به ۱۷۰ دانش آموز ۳ روش خوشه ای تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. گردآوری اطلاعات از روش های آماری توصیفی مثل : فراوانی ، میانگین و انحراف معیار و نمودار و در تجزیه و تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی پیرسون در سطح آلفا ۰۵/۰ استفاده شد. داده های حاصل از این تجزیه و تحلیل نشان دادند که بین مساحت انواع فضاهای ورزشی و استقامت عضلات شکم ۰۱/۰ ≤p ، انعطاف پذیری با مساحت کل فضا، فضای سرپوشیده و سرانه استخر ۰۵/۰ ≤p ، استقامت قلبی ، تنفسی با مساحت سرانه استخر ۰۵/۰ ≤p ≤ و آمادگی جسمانی با مساحت سرانه فضای ورزشی و مساحت سرانه استخر ۰۱/۰ ≤p ارتباط معناداری وجود دارد در مقابل بین استقامت کمربند شانه ای و مساحت انواع فضاهای ورزشی ۰۵/۰ ≤p و استقامت قلبی ، تنفسی و مساحت انواع فضاهای ورزشی ۰۵/۰ ≤p ارتباط معناداری وجود نداشت .