آگاهی بدنی به منزله تمهیدی برای تربیت در زیست بوم جدید : مطالعه موردی: یوگا در مدیریت کمردرد مزمن)

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 254

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCENE01_388

تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1401

چکیده مقاله:

یکی از مهمترین قسمت های ستون فقرات، قوس کمری است و کمردرد یکی از مهمترین و شایع ترین آسیب های مربوط به این قسمت می باشد، که علاوه بر جنبه های بهداشتی از نظر اقتصادی نیز توجه همگان را به خود جلب نموده است. کمردرد شایع ترین ناتوانی ناشی از کار در افراد است که از دیدگاه سلامت شغلی از مهمترین دلایل غیبت از کار، ناتوانی شغلی، از کار افتادگی و نیز پرداخت غرامت شغلی می باشد. عارضه کمردرد به عوامل متعددی، بستگی دارد از جمله این عوامل، پایین بودن سطح آمادگی جسمانی، اضافه وزن، ایجاد فشارهای نامناسب روی ستون فقرات، ساختار بدنی نامناسب و عدم تعادل عضلانی را می توان نام برد. بسیاری از مردم بعد از کمر درد، به دنبال کمک های پزشکی از جمله توان بخشی، جراحی و درمان های دارویی هستند، اما همچنان درد، ناتوانی و محدودیت های عملکردی گسترده ای را تجربه می کنند. از طرفی ترس از مداخلات پزشکی، مراقبت های بعد از آن و ترس از تشدید علائم می تواند عاملی بازدارنده برای دریافت خدمات پزشکی و مانعی برای شرکت افراد در یک برنامه ورزشی منظم باشد که این به نوبه خود سبب بی تحرکی بیشتر فرد و به دنبال آن اضافه وزن، کاهش قدرت عضلانی و همچنین منزوی شدن فرد می شود که می تواند بر نتیجه درمان های مختلف نیز تاثیر گذار باشد. یکی از رویکردهای جایگزین برای کاهش درد و تسهیل بازگشت عملکرد که ارزشمند و مقرون به صرفه نیز است، استفاده از مداخلات حرکتی مانند تمرینات یوگا می باشد. یوگا رویکردی جامع را برای افراد مبتلا به نارسایی های فیزیکی مختلف ارائه می کند، زیرا شامل آگاهی بدن، فعالیتهای تنفسی، وضعیت بدنی درست و مدیتیشن است که علاوه بر تاثیرات جسمانی دارای مزایای روانی نیز می باشد.

نویسندگان

سیما محمدآملی

دکترای بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران