بررسی رابطه اضطراب با رضایت از زندگی زناشویی مادران اتیسم شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب با رضایت از زندگی زناشویی مادران اتیسم شهر تهران می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه مادران دارای فرزند اتیسم شهر تهران می باشد. از بین آنها تعداد ۵۰ نفر از مادران اتیسم به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های اضطراب و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. SPSS بک) ۱۹۸۸ ( و رضایت زناشویی انریچ) ۱۹۸۹ ( جمع آوری و به وسیله نرم افزار نتایج بدست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد، بر اساس خروجی ها از آن جایی که سطح معناداری کمتر از ۵ درصد است ۰/۰۰۰ ( معلوم می گردد همبستگی بین این دو متغیر وجود دارد و فرضیه پذیرفته می شود. از آنجا که ضریب همبستگی - ۰/۸۵۰ (مقداری منفی است مشخص می شود که رابطه معکوس بین دو متغیر وجود دارد. پس یعنی هر چه اضطراب مادران بالاترباشد میزان رضایت زناشویی آنها کمتر می باشد و بالعکس. پس باید با روش هایی چون آرمیدگی و ریلکسیشن، سطح اضطراب را در این مادران کاهش داد.