مقایسه سبک های دلبستگی در دانش آموزان با و بدون ابتلا به اختلال سلوک

هدف پژوهش حاضر مقایسه سبکهای دلبستگی در دانش آموزان با و بدون ابتلا به اختلال سلوک بود. روش پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ است .(N=۱۳۵۵۰) و روش نمونه گیری به صورت دسترس انتخاب شدند. بدین صورت که بعد از تهیه معرفی نامه از دانشگاه به آموزش و پرورش منطقه یک و دو اردبیل مراجعه گردید و ضمن هماهنگی و اخذ مجوز از آموزش و پرورش با همکاری مدیران و مشاوران مدارس پرسشنامه ها به صورت آنلاین- با توجه به شرایط همه گیری بیماری کرونا و عدم حضور دانش آموزان در مدارس- بین گروه های مجازی همه دانش آموزان پسردوره راهنمایی توزیع گردید در این پژوهش ۳۰۰۰ دانش آموز پسردوره راهنمایی شرکت کرده اند که از بین آنها دانش آموزانی که با استفاده از پرسش نامه علائم مرضی اختلال سلوک نمره ای بالای نقطه برش ۲۰ در پرسشنامه علائم مرضی اختلال سلوک (شهریوری، ناطقی، خانی و جوان، (۱۳۸۹ کسب کردند به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند((n=۱۱۲ و به بقیه پرسشنامه ها جواب دادند که در نهایت به تعداد ۱۱۲ دانش آموز که به عنوان دانش آموزان دارای نشانه های اختلال سلوک انتخاب شدند و همچنین ۱۱۲ دانش آموز به عنوان گروه مقایسه از دانش آموزان عادی انتخاب شدند (به ازای هر دانش آموزان دارای اختلال سلوک در گروه یک نفر بهنجار و فاقد نشانه های اختلال سلوک از آن گروه انتخاب شدند).واطلاعات جمع آوری گردید. که به پرسشنامه سبکهای دلبستگی جواب دادند و اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ با آزمون تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که سبک اجتنابی و دلبستگی دو سوگرا در بین دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک بیشتر از دانش آموزان بدون ابتلا به اختلال سلوک است و همچنین نتایج نشان میدهد که (سبک دلبستگی ایمن) در دانش آموزان بدون ابتلا به اختلال سلوک بیشتر از دانش آموزان مبتلا به اختلال سلوک می باشد. نتایج به دست آمده حاکی از پایین بودن متغیر سبکهای دلبستگی ایمن مورد مطالعه در دانش آموزان با اختلال سلوک بوده و نیازمند برنامه های به منظور افزایش و بهبود این متغیرها می باشد.