روان سنجی نسخه فارسی رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان

رشد پس از سانحه، تجربه ذهنی تغییرات روان شناختی مثبت است که توسط فرد و در اثر مقابله با موقعیت های به شدت چالش برانگیز ایجاد می شود. ابزار سنجش رشد پس از سانحه یکی از معتبرترین ابزارها برای اندازه گیری این تغییرات پس از حادثه تنش زا است. هدف این مطالعه ترجمه و روان سنجی ابزار استاندارد رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان در جامعه ایران است. مطالعه حاضر یک مطالعه روش شناختی بود که به ترجمه و روان سنجی ابزار رشد پس از سانحه پرداخت. جامعه پژوهش بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به دو بیمارستان اصلی ارجاع بیماران مبتلا به سرطان و حجم نمونه ۴۰۲ بیمار واجد شرایط بود. ترجمه ابزار رشد پس از سانحه بر اساس روش وایلد و همکاران انجام گرفت و برای روان سنجی ابزار، از بررسی روایی محتوا و صوری، روایی سازه، پایایی همسانی درونی و پایایی ثبات استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از دو نرم افزار آماری SPSS و Lizeel (انحراف معیار) استفاده شد. میانگین نمره رشد پس از سانحه نمونه های حاضر در این مطالعه ۱۴/۱۷ ± ۶۸/۶۸ بود. شاخص های نیکویی برازش از جمله CFI، IFI، RMSEA، NFI، NNFI، RFI، SRMR در تحلیل عاملی تاییدی برازش قابل قبولی را نشان دادند و ساختار ۵ عاملی ابزار رشد پس از سانحه مورد تایید قرار گرفت. ضریب آلفا کرونباخ برای کل ابزار ۰/۸۷=α و ضرایب به دست آمده برای مولفه های مقیاس ۵ عاملی اصلی ۰/۷۷-۰/۵۷=α بوده است و همبستگی بین دو بار اجرای آزمون با فاصله ۳۰ روز در ۱۸ نمونه ۰/۷۵ =r به دست آمد. نتایج این مطالعه از قابلیت کاربرد نسخه فارسی ابزار رشد پس از سانحه برای اندازه گیری رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان در جامعه ایران حمایت می کند.