بررسی اثر خصوصیات بدنی تیراندازان در میزان آسیب ایجاد شده توسط لگد سلاح

مقدمه: میزان آسیب بوجود آمده در سربازان بعد از شلیک گلوله توسط سلاح (که انرژی لگد آنها در مقادیری بالاتر از میزان تعیین شده برای اجرای تیراندازی است) به عنوان یکی از مهم ترین عوامل کاهش کارایی نیروهای نظامی در درگیری ها به شمار می آید. این مقاله به ارزیابی اثر مشخصات بدن در میزان آسیب در هنگام تیراندازی به روش ایستاده در سربازان پرداخته است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده که به روش توصیفی –تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری این مطالعه را سربازان یکی از پادگان های نظامی تشکیل داده اند. ۱۵ نفر از سربازان به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و هر یک ۱۵ شلیک در روز انجام دادند. در طول ۳۰ ثانیه استراحت بین هر شلیک مقدار شدت درد و لگد احساس شده در طول شلیک قبلی مورد پرسش قرار گرفت. یافته ها: همواره میزان درد حاصل از لگد سلاح با افزایش تعداد شلیک ها افزایش می یابد و در نهایت به صورت آسیب در ماهیچه ذوزنقه ای کتف در ۱۴ نفر از ۱۵ نفر جامعه آماری نمایان شد. با توجه به تعریف میزان کبودی، افراد در میزان آسیب به دو دسته تقسیم شدند که گروه اول با آسیب کم، ۴۰% افراد را تشکیل داده و مابقی (گروه دوم) با آسیب متوسط بودند. آزمایشات نشان داد از مشخصات فیزیکی بدن، سه معیار وجود دارد که تفاوت های چشمگیری را میان دو گروه نشان می دهد که عبارتند از: قد، وزن و قدرت پنجه دست غالب که به ترتیب برای گروه اول به طور میانگین ۲۹/۱۷۷ سانتی متر، ۳۶/۸۰ کیلوگرم و ۸۲/۵۲ کیلوگرم و برای گروه دوم به ترتیب ۰۳/۱۷۱ سانتی متر، ۰۶/۷۱ کیلوگرم و ۳۴/۴۲ کیلوگرم بود. بحث و نتیجه گیری: از مشخصات فیزیکی بدن تیراندازان، قدرت پنجه دست غالب به عنوان مهم ترین عامل در پیش بینی میزان آسیب معرفی گردید.