اثر بخشی بازی درمانی بر رفتارهای چالشی و پرخاشگری کودکان پسر مبتلا به اختلال اوتیسم

هدف : پژوهش حاضر ، با هدف تعیین اثر بخشی بازی درمان ی بر رفتارهای چالشی و پرخاشگری کودکان پسر مبتلا به اختلالاوتیسم، انجام شد. روش:روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش راکلیه کودکان پسر ۸ تا ۱۰ ساله مبتلا به اختلال اتیسم مراکز درمانی و توان بخشی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ را شامل میشوند. از بین جامعه هدف ۲۰ کودک پسر مبتلا به اختلال اوتیسم با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس برا اساس پرسشنامهسنجش دامنه طیف اوتیسم انتخاب و در دو گروه آزمایش ) ۱۰ نفر( و ) ۱۰ نفر( ، به شیوه تصادفی گمارش شدند. از مقیاستجدید نظر شده رفتارهای چالشی بودفیش،سیمونز،پارکر و لوییز) ۲۰۰۰ (، برای ارزیابی رفتارهای چالشی و پرسشنامه پرخاشگریو پروتکل بازی درمانی استفاده شد. گروه آزمایش در ۸ جلسه ۴۵ دقیقه ای در طول دو ماه و نیم روش مداخله ای بازی درمانیبه صورت انفرادی دریافت کرد. در پایان مجددا هر دو گروه مورد ارزیابی قرار کرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانسچند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که پیش آزمون گروه های آزمایش و گروه کنترل درمتغیرهای وابسته )رفتارهای چالشی و پرخاشگری( در کودکان پسر مبتلا به اختلال اوتیسم معنی دار نبوده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان از بازی درمانی به منظور کاهش رفتارهای چالشی و پرخاشگری کودکانمبتلا به اختلال اوتیسم به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست.