اثر آنی تمرینات تراباند بر طیف فرکانس الکتریکی عضله پهن داخلی در افراد دارای پای پرونیت طی راه رفتن

زمینه و هدف: یکی از ناهنجاری های اندام تحتانی پرونی شن پا ا ست که می تواند منجر به آ سیب های در اندام تحتانی گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آنی تمرینات تراباند بر طیف فرکانس الکتریکی عضله پهن داخلی در افراد دارای پای پرونیت طی راه رفتن بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. جامعه پژوهش حا ضر، دانشجویان دان شگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت بودند. نمونه گیری پژوهش حا ضر به صورت هدفمند بود. سی آزمودنی به طور مساوی و تصادفی در دو گروه تراباند و کنترل جای گرفتند. میانگین سن آزمودنی ها (۲۴±۵۴)سال، میانگین قد ۱/۸۷±۰/۰۴متر، و میانگین وزن ۸۱/۹۴±۱/۱۴ کیلوگرم بود. برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی از د ستگاه الکترومایوگرافی ه شت کاناله ساخت ک شور انگلستان ا ستفاده شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس دو طرفه جهت مقایسه آماری داده ها استفاده شد.. همچنین تمام تحلیل ها در سطح معناداری ۰/۰۵ با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ انجام پذیرفت. یافته ها: قبل از مداخله، در متغیر مورد بررسی بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده نشد .P < P۰/۰۵ نتایج تاثیر آنی تحقیق حاضر نشان داد که اثر تعاملی زمان و گروه بر فرکانس میانه الکترومایوگرافی عضله ی پهن داخلی کاهش معناداری دارد. p=۰/۰۲ همچنین فرکانس میانه الکترومایوگرافی عضله پهن داخلی کاهش معناداری طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون دا شت p=۰/۰۴ ؛ با اندازه اثر بالا نتیجه گیری:به طورکلی، تمرینات تراباند سبب تغییر در فرکانس فعالیت عضلات اندام تحتانی از قبیل: عضله پهن داخلی و عضله دوقلوی داخلی در افراد دارای عار ضه پرونی شن پا طی فاز اتکای راه رفتن می شود. مطالعات بیشتری در ارتباط با نحوه اثرات طولانی مدت تمرینات تراباند پیشنهاد می شود.