بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و رفتارهای خودآسیب رسان در نوجوانان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و رفتارهای خودآسیب رسان در نوجوانان انجام گردیده است. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه ی نوجوانان پسر مقطع دوم متوسطه منطقه لوداب تشکیل دادند، که در سال تحصیلی ۱۳۹۸ - ۱۳۹۹ مشغول به تحصیلی بوده اند. از بین جامعه آماری ۲۱۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار یانگ (YSQ) و آسیب به خود - سانسون و همکاران (SHI) استفاده گردید. پس از جمع آوری و استخراج داده ها، نمرات شرکت کنندگان با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند گانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادکه بین رفتار خود آسیب رسان با طرحواره های محرومیت هیجانی، رهاشدگی/بی ثباتی، بی اعتمادی/بدرفتاری، انزوای اجتماعی/بیگانگی، نقص/شرم، شکست، وابستگی/ بی کفایتی، آسیب پذیری در برابر ضرر و بیماری، گرفتاری/خویشتن تحول نیافته، اطاعت، ایثار، بازداری هیجانی، معیارهای سرسختانه، استحقاق/ بزرگ منشی و خویشتن داری/ خودانضباطی همبستگی معنادار آماری وجود دارد. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت برای پیشگیری از رفتارهای خودآسیبرسانکه عمدتا ماهیتی تکرارشونده و عادتی دارند بایستی مهارتهای غلبه بر طرحواره های ناکارآمد و تقویت حس خودکارآمدی را پرورش داد.