مکانیسم های تعیین سطح هوشیاری مصدومین در امداد و انتقال

سطح هوشیاری نشان دهنده واکنش فرد به محرک های محیطی می باشد با این وجود تشخیص شرایط غیر عادی هوشیاری مشکل به نظر می رسد و شاید بتوان آن را با مشاهده واکنش های فرد به تحریک ها تا حدودی مشخص نمود. ارزیابی اولیه عملکرد مغزی بصورت غیر مستقیم اکسیژن رسانی مغز را تعیین می کند. برخی منابع سطح هوشیاری را جزء علایم حیاتی دانسته اند. بررسی سطح هوشیاری مصدومین یک مهارت اساسی برای پزشکان و پرستاران محسوب می شود. اختلال در سطح هوشیاری به دلایل مختلفی نظیر کاهش اکسیژناسیون مغز، نورولوژیک، متابولیک و مسمومیت­ها رخ می دهد. ارزیابی وضعیت قرارگیری بیمار و وضعیت اندام ها، باز یا بسته بودن چشم ها، متوجه حضور افراد بودن، توانایی بیمار برای باز کردن خودبخودی چشم ها یا با تحریک به بررسی هوشیاری وی کمک می­کند. GCS یا مقیاس کمای گلاسکو ابزاری است که برای بررسی ترومای مغزی و سطح هوشیاری کاربرد جهانی پیدا کرده است. اما با وجود کاربرد فراوان این مقیاس، در موارد بسیاری بصورت غیر صحیح اندازه گیری شده است. بنابراین برای بررسی سطح هوشیاری نباید تنها به GCS اکتفا کرد و می توان جهت تعیین سطح هوشیاری مصدوم از روش های ساده تر ۴ مولفه ای مانند ACDU و AVPU در محل حادثه استفاده نمود. در این مقاله روش­های مختلف ارزیابی سطح هوشیاری مورد بررسی قرار گرفته است.