خشکی دهان

شایعترین تظاهر بیماری غده بزاقی، شکایت از خشکی دهان می باشد. با توجه به نقش متعدد بزاق در دهان، خشکی دهان می تواند مشکلات زیادی را برای بیمار ایجاد نماید. عوامل متعددی در ایجاد خشکی دهان موثر می باشند که شناسایی دقیق این عوامل در کنترل بهتر خشکی دهان حائز اهمیت است. درمان خشکی دهان به ۵ گروه اصلی تقسیم می شود که عبارتند از: ۱- درمان پیشگیری کننده، ۲- درمان علامتی (تسکینی)، ۳- تحریک موضعی ترشح بزاق، ۴- تحریک سیستمیک ترشح بزاق و ۵- درمان بیماری سیستمیک زمینه ای. براساس تحقیقات و تجارب کلینیکی، استراتژی کلی جهت کنترل خشکی دهان و کاهش عملکرد غده بزاقی، شامل ترکیبی از مکمل فلوراید، عوامل تسکینی موضعی و محرک های ترشح بزاق    می باشد.