اثربخشی «آموزش مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر» بر عزت نفس و ارتباط بدن با خود در افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی

مقدمه: عزت نفس پایین و تصویر بدنی نه چندان مطلوب موجب می شود بیماران مبتلا به بیماری های پوستی از جرات ورزی کافی برخوردار نباشند و از روابط اجتماعی اجتناب کنند. هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش "مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر"  بر عزت نفس و ارتباط با خود در افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی است. روش کار: روش مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی پسوریازیس، ویتیلیگو و آلوپسیا مراجعه کننده به ۲ کلینیک پزشکی پوستی واقع در تهران و بیمارستان رسول اکرم در شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند. از میان آن ها ۳۸ فرد داوطلب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و با انتساب تصادفی ساده در ۲ گروه آموزش "مهارت جرات مندی و ارتباط موثر" و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه عزت نفس کوپر اسمیت" (Cooper Smith Self-Esteem Inventory)  و "پرسشنامه ارتباطات چند بعدی بدن-خود" Multidimensional Body Self-)Relations Questionnaire) بود. روایی محتوای ابزارها به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای ۸ جلسه آموزش برای گروه مداخله، داده ها جمع آوری شد. داده ها در  نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۴ تحلیل شد.  یافته ها: در پژوهش حاضر اثر تعاملی گروه بر زمان بر مولفه های ارتباط بدن با خود (۰۱۹/۰=P، ۲۱/۴=F)، بخش های سطح بدن (۰۲۶/۰=P، ۸۵/۳=F) و خود طبقه بندی وزن (۰۱۵/۰=P، ۴۷/۴=F) در سطح ۰۵/۰ معنادار بود. اثر تعاملی گروه بر زمان بر مولفه های عزت نفس عمومی (۰۰۲/۰=P، ۶۸/۶=F)، عزت نفس خانه- والدین (۰۰۴/۰=P، ۵۲/۶=F) و عزت نفس اجتماعی (۰۰۱/۰=P، ۰۱/۷ =F) در سطح ۰۱/۰ معنادار بود.  نتیجه گیری: آموزش "مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر" بر عزت نفس و ارتباط بدن با خود در افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی پسوریازیس، ویتیلیگو و آلوپسیا مراجعه موثر است. لذا آموزش "مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر" برای افراد دچار بیماری های پوستی پیشنهاد می شود.