تحلیلی بر نحوه طراحی ساختمان ها در معماری پایدار و حوزه محیط زیست مبتنی بر صرفه جویی انرژی

تاثیرات عصر ارتباطات و صنعتی شدن جوامع بر فضاهای معماری کاملا مشهود است ، و هر روز فرمها و طرح های متفاوتی را در معماری شاهد هستیم ، طرح ها و فرم هایی که شاید با توجه به یک سری شرایط و ضوابط و یا بدون توجه به شرایط خاص و صرفا به علت فرم های جالب توجه یا تقلید صرف ساخته می شوند. اما امروز با توجه با کاستی ها و معضلات که در زمینه حفظ و استفاده بهینه از انرژی با آن مواجه هستیم و همچنین توجه به بهینه سازی فضاهای معماری و تغییر نیازهای عملکردی ما از معماری باید به سوی تعریف نوینی از خلق بناها با عنوان "معماری پایدار" باشیم . و برای کاربردی تر کردن آن باید اصول کلی این نوع معماری شناخته شود . از آنجایی که هیچ بنایی را نمی توان بصورت مطلق و صد در صد پایدار دانست ، باید فضاهایی خلق شوند که به صورت نسبی به این اصول نزدیک باشند و یک محیط پاک و سالم بر اساس بهره برداری موثر از منابع طبیعی و اصول اکولوژیکی خلق شوند. و در اکثر نوشته ها و مقاله ها از معماری پایدار صرفا به عنوان معماری سبز یا اقلیمی یاد می کنند اما مشخصه های مهم دیگری در خلق معماری پایدار تاثیر گذارند. که در ادامه به آنها پرداخته شده است بطور کلی معماری پایدار تلاش می کند تا تعداد منابع مصرف شده در ساخت، استفاده و عملیات ساختمان را کاهش دهد، و همچنین کاهش آسیب به محیط زیست از طریق انتشار آلودگی و کاهش زباله شدن اجزای آن. برای طراحی ساخت، بهره برداری و نگهداری انرژی ساختمان، آب و مواد جدید مورد استفاده قرار می گیرند و همچنین مقدار زباله ای که باعث ایجاد اثرات منفی بر سلامت و محیط زیست می شود، تولید می شود. در سال های اخیر، مفهوم پایداری به منافع مشترک بسیاری از رشته ها و ملت ها تبدیل شده است.دلیل این محبوبیت این است که توسعه پایدار را انجام دهیم.معماری پایداریعنی کمترین صدمات به محیط زیست را دارد و به عبارت دیگر معماری منحصر به فردی است که ضمن توجه به نیاز های زیبا شناختی با ظرفیت های طبیعی و اکولوژیک بستر خود منطبق است.در این مقاله سعی شده است به لزوم احداث ساختمان پایدار و ارایه راهکارهای پایداری در طراحی ساختمان پرداخته شود.