مدیریت کلانشهری و نقش آن در توسعه فضایی و کالبدی کلانشهرهای کشور

افزایش جمعیت در سالهای اخیر و به دنبال آن گسترش پدیده کلانشهرنشینی، موجب گردیده توسعه کلانشهری و الگوهای مناسب در جهت رشد و توسعه کالبدی کلانشهر، اهمیت ویژهای یافته که باید در برنامه ریزیهای آتی مورد توجه قرار گیرد. رشد شتابان کلانشهرنشینی و توسعه فیزیکی کلانشهرها در دهه های اخیر، موجب از هم گسیختگی نظام کالبدی و فضایی کلانشهرها و در نتیجه، نظام توزیع مراکز خدماتی شده است. این از هم پاشیدگی، نابرابری در شرایط سکونت و دسترسی به زیرساختهای فیزیکی و اجتماعی میان نواحی و گروه های کلانشهری را سبب گردیده است. از اینرو مهم ترین رسالت برنامه ریزان و مدیران کلانشهر کم کردن این نابرابریها و از بین بردن تضاد در دسترسی به منابع و خدمات عمومی کلانشهری میان نواحی میباشد. براین اساس، هدف این پژوهش به بررسی مروری، عملکرد مدیریت کلانشهرها، به عنوان مهمترین نهاد اداره کننده کلانشهر، در توسعه کالبدی و فضایی کلانشهرهای ایران پرداخته شده است. نتایج بیانگر نابرابری توزیع در میزان دستیابی ساکنین نواحی به خدمات و میزان تخصیص و تحقق هزینه ها میباشد. نتایج نشان میدهد که در مجموع سطح رضایت عمومی کلانشهروندان، در رابطه با عملکرد مدیریت کلانشهرنسبتا، پایین میباشد. به طوری که نسبت به عملکرد کلانشهرداری در ارتباط با سرویسهای خدمات کلانشهری رضایت نسبی در ساکنین دیده میشود اما نسبت به تحقق شاخصهای اجتماعی -فرهنگی و فنی -عمرانی رضایت چندانی در کلانشهروندان به چشم نمیخورد.