الگوهای معماری بومی ایران

در راستای بحث معماری پایدار یکی از مواردی را که میتوان موردتوجه قرار داد معماری بومی هر منطقه است . الگوهای معماری سنتی بومی ایران ، قبل از پیدایش تکنولوژی و مصالح جدید ساختمانی در تمام نقاط کشور و به هر شکل و به هر کیفیت ، نوعی معماری افقی و با هویت بشمار میرفت که در طی سالیان دراز و قرنهای متمادی ، مصالح ، الگوها و شیوه های فنی ویژه خود را داشت. این نوع ساخت وساز بومی بسیار بجا مینمود و به موقع و کامال ارزنده و منطقی و گاه نیز بس شکوهمند بود و هنوز هم بعنوان یک معماری شریف و برخوردار از مقیاس انسانی دارای همان ارزش و اعتبار است. تحلیل الگوهای معماری بومی ایران ، نشان میدهد که به رغم کثرت و تنوع و پیچیدگی بناها، اصول و مفاهیم و الگوهای یکسانی، در طول زمان، در این معماری بکار گرفته شده اند. افزون بر آن ، تکامل معماری ایران بیشتر بر تعالی اصول و مفاهیم و الگوهای جدید ، در جریان نوعی فعالیت هوشمندانه و ماهرانه معماری استوار بوده است. با پذیرش این امر، میتوان در معماری امروز ایران نیز به همان اصول و مفاهیم و الگوها پرداخت و آنها را در جریان یک فعالیت خالق تکامل بخشید و به پیش برد.این پژوهش به صورت تفسیری-تاریخی و کیفی و به روش تحلیل محتوا و شواهد استنباطی و با استفاده از مرور متون و منابع موجود در این زمینه انجام شده است .