بررسی حس تعلق به مکان در فضاهای شهری با تاکید ابعاد کیفی اجتماعی و مکانی

حس مکان به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم واحساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوندخورده و یکپارچه می شود. این حس عاملی است که موجب تبدیل یک فضا به مکانی با خصوصیات حسی و رفتاری ویژه برای افراد خاص می گردد. حس مکان علاوه بر این که موجب احساس راحتی از یک محیط می شود، از مفاهیم فرهنگی مورد نظر مردم، روابط اجتماعی و فرهنگی جامعه در یک مکان مشخص حمایت کرده و باعث یاد آوری تجارب گذشته و دست یابی به هویت برای افراد می شود.حس مکان را تجربه ای چون هیجان و انبساط خاطر در یک قرارگاه رفتاری که این روح مکان یا شخصیت فضا است که این احساسات خاص را برمی انگیزد. از نظر مکان شئ نیست بلکه جزئی از کلیتی است که از میان شامای تجربه های حوادث پرمعنا احساس میشود. درگذشته شهرها از توانایی بالایی برای برقراری تعامل بین انسان و فضا برخوردار بودند. اما امروزه در غالب شهرها فضاهایی ایجاد می شوند که فاقد هویت و معنا بوده و صرفا تقلیدی از سایر نمونه هاست. هدف از نگارش این مقاله بررسی حس مکان در فضای های شهری می باشد روش مطالعه به صورت کتابخانه ای می باشد .