بررسی روش معماری بیومورفیک در ایجاد طراحی پایدار

انسانها در طول تاریخ خردمندانه با طبیعت زندگی کرده اند و در طول تاریخ سعی در شناسایی، ارزیابی محیط و همچنین به کارگیری فرمهای طبیعی داشتهاند. از آنجایی که الهام گرفتن از طبیعت در زندگی مسئله ای مهم است، همواره قوانین آن به عنوان الگویی در نوآوری ها مد نظر بوده است و اغلب برای معماران بهترین سرچشمه الهام درطراحی است و همواره قوانین آن به عنوان الگویی در نوآوری ها مد نظر بوده است. در حوضه ی معماری، توجه به مخاطرات زیست محیطی و تاثیرات آن بر سلامت و حیات انسان، تاکید برحفظ سلامت فردی و پیوند عمیق با محیط پیرامون و رضایت خاطر انسان از زندگی در ساختمان هایی که امنیت، آسایش و سلامت او را تامین می نماید سبب شکل گیری معماری پایدار گردید است. در معماری پایدار، بنا به عنوان بخشی از پیکره ی محیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمی شود، انواع آلودگی های محیطی را ایجاد نمی نماید و برسلامت انسان تاثیر منفی نمی گذارد بلکه با صرفه جویی و مصرف بهینه ی انرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرار گرفتن در چرخه ی زیست بوم، در جهت تحقق اهداف توسعه ی پایدار حرکت می کند . با توجه به بحران انرژی در جهان و رشد سریع شهرنشینی به نظر می رسد که بایدراهکارهای مناسبی جهت کنترل وکاهش تاثیرات منفی ساخت و ساز بر طبیعت ارائه شود. هدف اصلی این تحقیق شناخت و بررسی روش معماری بیومورفیک در ایجاد طراحی پایدار است. روش تحقیق در این مقاله تحلیلی و توصیفی است و نوع روش کیفی و مورد پژوهی میباشد که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و به ارائه نمونه هایی ازفعالیتهای معماران به روش مورد پژوهی در الهام گرفتن از طبیعت و همچنین روند تولید فرم در معماری و بررسی معماری بیومورفیک مطرح میشود تا از این طریق گامی به سوی معماری پایدار براشته باشیم. نتیجهای که از پژوهش حاصل میشود بدین قرار است که ساختار طبیعت به شکل خودکار دارای نظم میباشد. اگر این نظم درطراحی و ساخت سازه ها باشد استفاده از منابع طبیعی برای رفع نیاز های افراد (نور، سرما ،گرما و ...) را به حداقل میرساند مضاف بر این که با ترکیب بیومورفیک ، چه معماری بیومورفیک و چه مبلمان بیومورفیک با زندگی امروزی و ماشینی انسانها ، باعث انتقال و ایجاد سر زندگی و احساسات و انرژی های خوب از طبیعت به زندگی میشود .