رابطه نگرش و التزام عملی به نماز با اضطراب آشکار و پنهان در دانش آموزان

در میان مشکلات رفتاری کودکان و نوجوانان، اختلالات اضطرابی جزء شایع ترین اختلالات رایج می باشد که منجر به اختلال در عملکرد تحصیلی، سازگاری اجتماعی، زندگی خانوادگی و روابط با همسالان می گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه نگرش و التزام عملی به نماز با اضطراب آشکار و پنهان در دانش آموزان صورت پذیرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول و دوم استان لرستان که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول به تحصیل بودند، است. از این میان نمونه پژوهشی شامل ۲۰۰ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به پرسشنامه اضطراب آشکار و پنهان اسپیلبرگر و مقیاس نگرش و التزام عملی به نماز پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه به وسیله نرم افزار SPSS۲۰ استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که که ۰/۲۸ از واریانس اضطراب آشکار به وسیله متغیرهای نگرش و التزام عملی به نماز تبیین می شود. همچنین یافته های پژوهش نشان می دهد که ۰/۳۱ از واریانس اضطراب پنهان به وسیله متغیر های نگرش و التزام عملی به نماز تبیین می شود. با توجه به شیوع اختلالات اضطرابی در بین دانش آموزان و اثرات مثبت نماز در کاهش شیوع و شدت آن لازم است علاوه بر بررسی علل و عوامل موثر در ایجاد اضطراب بین دانش آموزان، تمهیداتی را برای ترویج و تقویت انجام این فرضیه ی دینی فراهم نموده و توجه بیش تری به سلامت روان این قشر کرد.