مبنای وفای به عهد در تعاملات بین فردی

پژوهش حاضر بر اساس گزاره های آیات مختلف سوره های قرآن کریم به واکاوی مبنای وفای به عهد در تعاملات بین فردی میپردازد. برای تحقق این هدف، ابتدا وفای به عهد در قالب ریشه های همنشین در آیات با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی، واکاوی شد بدین ترتیب که پژوهشگران ضمن غور در آیات و مراجعه به تفاسیر نمونه و المیزان، مضامین اصلی بحث خود را شکل داده و سپس با دقت در آیات و کدگذاری عبارات، در پی کشف معانی آشکار و پنهان و روابط بین آنها برآمدند تا الگوهای موجود در این زمینه را استخراج نمایند. یافته های پژوهش در سه مولفه اصلی: الگوهای مثبت وفاداری، الگوهای منفی وفاداری و عواقب پیمانشکنی آشکار شدند. تحلیل یافته ها حاکی از آن است که وفای به عهد با وجود اهمیت فراوان در دین اسلام و قرار گرفتن به عنوان یکی از مهمترین واجبات الهی، مختص به دین و جوامع خاصی نبوده و یک اصل انسانی و فرادینی است که در کمیت و کیفیت روابط مختلف انسان به خصوص تعاملات بینفردی اثرگذار بوده و در صورت عدم توجه به آن فرد و جامعه با عواقب خطرناکی مواجه میشوند.